همه ي اهالي ده از اوضاعشون ناراضين .
از مش باقر خواهر زاده ي كدخدا گرفته كه مال و مكنتش چشم همه رو كور كرده تا صاحاب من كه آه نداره با ناله سودا كنه.
اوضاع قمر در عقربه. هيچي سر جاش نيست. اكثر مردم ده تقريبا ميدونن كه مشكل از كجاست.
حتي منم كه گاوي بيش نيستم يه چيزايي فهميدم .
ميخواي بدوني مشكل چيه ؟
ده بالايي (كه كربلايي حسن كدخداشه) يه حقه اي سوار كرده كه آب به اندازه ي كافي به ده ما نرسه.
اين قضيه مال امروز و ديروز نيست . كلاغي كه بالاي درخت چنار جلو طويله زندگي ميكنه (كه فكر كنم يه هفتاد سالي از سنش ميگذره) ميگه از همون قديما ده كم آبي داشته.
يه سري يه جنگ و جدل حسابي بين ده بالا و ده پايين در ميگيره كه بيا و ببين .
ولي بدتر شده كه بهتر نشده.
مشكل اصلي اين نيست .چون راحت ميشه راه آب رو باز كرد .
هر آتيشي هست از گور كدخداي ده ما بلند ميشه كه هفتاد و دو سال آزگاره كه زير بار پرداخت قرضاي باباش كه از كربلايي حسن گرفته بوده نميره .
اگه قرض اون باباي گور به گور شده اش رو ميداد حالا خيلي چيزا فرق ميكرد.
ولي افسوس كه تو اين دوره و زمون غير از ما زبون بسته ها كسي وجدان نداره.
كسي جرات نميكنه به كدخداي ده حرفي بزنه چون ميدونه همين كه دهنشو باز كنه نه خونه و زندگي براش ميمونه نه آبرو.
خلاصه همه ناراضين ولي هيچ كدوم نميدونن بايد چيكار كنن.توي اين هفتاد و دو سال هيچ كس هيچ راه حلي به عقل ناقصش نرسيده .فقط ياد گرفتيم نك و نال كنيم و فحش زيرو بالاي كدخدا و كربلايي حسن بديم.
به قول معروف عصمت و طهارتشون رو يكي ميكنيم ولي يه حرفي نميزنيم و يه كاري نميكنيم كه مرحم دردمون باشه.
سواد مردم ده كمه . رفت و آمدشون هم به دهاتاي ديگه كم شده .ديگه به هيچ كس اعتماد ندارن.
با اينكه از عقل و شعور هيچ بهره اي نبردن هي منم منم ميكنن و ميشينن سر جاشون تا زمينا خشك بشه و ما بدبختا تلف بشيم و بعد دست گدايي جلو مش باقر دراز كنن.
همه پول نزول ميگيرن و جوري نشون ميدن كه انگار راضين به رضاي كدخدا و مش باقر.
منم كه گاوم و هيچي بهم مربوط نميشه .اگرم مربوط ميشد مثل بقيه ي مردم ده چيزي حاليم نميشد و نميشه كه بخوام كاري بكنم.
نه ناله و نفرين ميكنم نه در مورد خواهر مادر كدخدا حرف ميزنم.
تنها كاري كه بلدم اينه كه كله ي وامونده رو بكنم تو آخور و به روي مبارك نيارم تا گزك دست كدخدا ندم كه بخواد انگ طاعون بهم بزنه و دخلمو بياره.
